Οικολόγοι Πράσινοι... ψυχραιμία!

Και ξαφνικά εκεί που όλα έδειχναν ότι πάμε σε εκλογές χωρίς μεγάλες εκπλήξεις στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών όλο και ανεβαίνει το ποσοστό των Οικολόγων (έτσι θα τους αναφέρω στο εξής, αν και όλο το όνομα τους τους διαχωρίζει από άλλες οικολογικές κινήσεις...)

Το κόμμα αυτό υπήρχε και παλαιότερα στα ελληνικά πολιτικά πράγματα και συνήθως στις εκλογικές αναμετρήσεις έπαιρνε ποσοστά της τάξης του 1-1,5%. Αντίθετα με ότι συμβαίνει στην Ευρώπη, όπου οι οικολόγοι παίρνουν μεγαλύτερα ποσοστά και συμμετέχουν σε κυβερνητικούς συνασπισμούς, στη χώρα μας δεν έχουν καταφέρει ακόμα να μπουν στη Βουλή.

Και το ζήτημα που τίθεται είναι το εξής...

Ψηφίζω Οικολόγους γιατί με εκφράζουν οι θέσεις και οι προτάσεις τους, ή τους ψηφίζω γιατί δεν έχω τι άλλο να ψηφίσω και έτσι διαμαρτύρομαι...?
Για να είμαι δίκαιος πρέπει να πω ότι εξαιτίας του λίγου χρόνου που τους αναλογεί στα media (άλλη βλάκεια αυτή, θα τα πούμε εν καιρώ) όσα στελέχη των Οικολόγων εμφανίζονται στα κανάλια και στα ραδιόφωνα αναλώνονται στο να απαντούν αν η ψήφος σε αυτούς είναι ψήφος διαμαρτυρίας ή αν θα συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ. Χωρίς να έχω δει την συμμετοχή του κυρίου Καφετζόπουλου στη χθεσινή Ανατροπή, θέλω να σας πω ότι δεν τους έχει επιτραπεί πουθενά να εκφράσουν θέσεις και προτάσεις για την οικολογία και το περιβάλλον! Ίσως τους φοβούνται τα μεγάλα συμφέροντα, ή ίσως δεν τους δίνουν σημασία, ωστόσο χρήσιμο θα ήταν να ακούσουμε τις απόψεις τους. Στα θέματα πάντα για τα οποία κατεβαίνουν στις εκλογές... Δεν μπορείς να ζητάς από ένα μονοθεματικό κόμμα να έχει άποψη για όλα τα θέματα, και κείνο με τη σειρά του δεν μπορεί να ζητάει να κυβερνήσει (τουλάχιστον όχι μόνο του).
Επιπλέον με ρωτά κάποιος στο δρόμο ποιους ξέρω από τους Οικολόγους, και αν μου βάλει χρόνο για να απαντήσω θα του πω μόνο 2 ονόματα: Τρεμόπουλος και Καφετζόπουλος...

Με τον κύριο Αντώνη Καφετζόπουλο με συνδέει η σχέση που συνδέει και τους περισσότερους από εσάς μαζί του. Τον παρακολουθώ χρόνια στην τηλεόραση και είναι από τους κωμικούς ηθοποιούς, ίσως, ο αγαπημένος μου. Μια ματιά όμως να ρίξει κανείς στο ιστολόγιο του ή στο twitter του και θα καταλάβει ότι ο άνθρωπος έχει αξίες και πιστεύω που είναι αξιοπρόσεχτα και δεν κάνει πολιτική γιατί είναι αναγνωρίσιμος όπως άλλοι κι άλλοι ηθοποιοί, ονόματα δεν λέμε. Και επιπλέον φανερώνει την ανιδιοτέλεια του καταλαμβάνωντας μη εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο.

Τον κύριο Τρεμόπουλο τον έμαθα πρόσφατα, για την ακρίβεια πολύ πρόσφατα, χθες. Δεν εννοώ ότι ο άνθρωπος είναι χθεσινός φυσικά... Απλά η πολιτική του δράση δεν ήταν σε μένα γνωστή όπως και σε πολύ κόσμο. Δεν ξέρω πολλά γι' αυτόν παρά μόνο κάτι ιστορίες για κάποιες αμφιλεγόμενες θέσεις που έχει πάρει παλιότερα για κάποια εθνικά μας ζητήματα... Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόταση να ονομαστεί Κεμάλ Ατατούρκ μια κεντρική λεωφόρος της Θεσσαλονίκης.

Βλέπετε και σεις ότι κάθε κόμμα, εν προκειμένω οι Οικολόγοι αλλά και όλα τα υπόλοιπα, έχει της φωτεινές και τις "λιγότερο φωτεινές" πλευρές του. Το ζητούμενο δεν είναι να μας αρέσουν όλα. Ούτε και τα κόμματα άλλωστε θέλουν να αρέσουν σε όλους. Το ζητούμενο είναι να βρούμε αυτό που μας ταιριάζει και να το ψηφίσουμε, και αν κάτι δεν μας ταιριάζει να ρίξουμε λευκό στην κάλπη. Η αποχή ωστόσο δεν είναι λύση...

Εύχομαι πραγματικά καλή επιτυχία στον αγώνα των Οικολόγων και ελπίζω να είναι αγνές και καθαρές οι προθέσεις τους...