23.6.09

Ζεις, και σπέρνεις αναμνήσεις...

11 χρόνων ήμουνα ένα πρωί που είδα πρώτη φορά τον πατέρα μου να κλαίει...

-Τι έχει μαμά ο μπαμπάς;
-Πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου...

Ήξερα...
Μπορεί να ήμουν στο δημοτικό και ο πατέρας μου να είχε πια αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ νιώθοντας προδωμένος, ωστόσο μου είχε μάθει να σέβομαι το πρόσωπό του και να τον τιμώ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνες τις μέρες. Όλον εκείνο τον κόσμο που στα μάτια μου πήγαινε και φιλούσε μια φωτογραφία αλλά στα δικά τους μάτια αποχαιρετούσαν τον ηγέτη τους, που τον αγάπησαν όσο κανέναν άλλον, με τα καλά του και τα κακά του.

Έναν άνθρωπο που με ριζοσπαστικές, για την εποχή, κινήσεις έβγαλε την Ελλάδα από τα αδιέξοδα και της έδωσε ώθηση.

Έναν ηγέτη που στεκόταν δίπλα στους ηγέτες των άλλων κρατών επάξια. Που μπήκε μπροστά για την Κύπρο και την Παλαιστίνη...


Θέλουμε να σου πούμε πατέρα, ότι ο άνθρωπος αυτός έφυγε από τον κόσμο μαχητής, όρθιος, λεβέντης, με αξιοπρέπεια. Ο άνδρας αυτός, πατέρα, δέν έφυγε σιωπηλά μέσα στο βαθύ σκοτάδι της νυχτάς, έφυγε με το θόρυβο χιλιάδων φωνών, έφυγε με τα χειροκροτήματα ενός ολόκληρου λαού.

Πατέρα, θέλουμε να σου μιλήσουμε με τον ίδιο τρόπο όπως κάθε φορά που συνέβαινε κάτι σημαντικό. Τα νέα είναι τα εξής: ένας σπουδαίος άνδρας, ένας μεγάλος επαναστάτης, ο πατέρας μας, έφυγε.

Και θέλουμε να σου πούμε κάτι ακόμα: Σε Αγαπάμε. Ολοι που μαζεύθηκαν εδώ σε αγαπάνε. Ολοι μας ορφανέψαμε.

Γειά σου, πατέρα.

Τα λόγια του μέγαλού του γιου Γιώργου στον επικήδειο της οικογένειας, περιγράφουν το συναίσθημα εκείνης της στιγμής...



Σήμερα 13 χρόνια μετά το πνεύμα και οι ιδέες του Αντρέα ζουν, και σπέρνουν ελπίδα και προοπτική στον τόπο. Ο ίδιος ζει, ζει μέσα από τα λόγια του και μέσα από την πολιτική του προσφορά σε αυτόν τον τόπο. Και θα ζει όσο θα ζει και η δημοκρατία και τα ανοιχτά μυαλά...

10.6.09

Σύντροφοι κερδίσαμε...


Μια νίκη στις εκλογές, έστω και αν αυτές είναι Ευρωεκλογές και η αποχή είναι πρωτόγνωρη, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και να υποτιμάται. Η αξία της νίκης αυτής δεν αποτιμάται 2 μέρες μετά και σίγουρα η αποτίμησή της πρέπει να επιχειρηθεί από κάποιον που θα είναι πιο αντικειμένικος από μένα. Είναι όμως μια ξεκάθαρη νίκη χωρίς αμφισβήτηση που βγάζει το ΠΑΣΟΚ, και ιδιαίτερα τον πρόεδρο του, από την ψυχολογία του loser, και θέτει τις βάσεις για μια άλλη, πιο σημαντική, νίκη. Την νίκη στις επερχόμενες Εθνικές Εκλογές που θα ξαναφέρει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία...

Και εδώ τίθεται ένα ζήτημα που πρέπει όλοι μαζί να εξετάσουμε και να δούμε αν πρέπει να ξαναρθεί το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ή αν πρέπει να έρθει ένα άλλο ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Πρωτοπόρα η Ελλάδα καταδίκασε τον Σοσιαλισμό το 2004 (στα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ οι σοσιαλιστές πήραν το μήνυμα μόλις προχθές) και τώρα που η φιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ την οδήγησε στο μη περαιτέρω, ζητάει από μας την αλλαγή. Αλλαγή με όρους του 1981 και με πολιτική πρώτα και κύρια κοινωνική. Ζήτουν οι πολίτες την αριστερή στροφή μέσα από ένα κίνημα εξουσίας που θα διασφαλίσει σιγουριά και καινούργια προοπτική. Το ΠΑΣΟΚ δικαιούται αυτήν την ευκαιρία για να αποδείξει ότι μπορεί να εκφράσει την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και να πείσει τον μέσο οικογενειάρχη, τον ηλικιωμένο, τον αγρότη, τον φοιτητή ότι υπάρχει ελπίδα και γι' αυτόν. Ωστόσο για να γίνει αυτό πιο εύκολα πιστευτό από τους πολίτες που έχουν την ανάγκη να πιστέψουν σε εμάς πρέπει το κίνημά μας να αναμετρηθεί με το παρελθόν του και να απαλλαγεί από τις αρνητικές πτυχές του και τα μελανά σημεία της διακυβέρνησης του. Στο κάδρο της αυριανής διακυβέρνησης χωρούν όλοι αρκεί να μην υπάρχουν επάνω τους λεκέδες...

Σύντροφοι, χαρήκαμε όλοι εμείς την νίκη αυτή και την αφιερώνουμε σε εκείνους που μιλούσαν για την διάσπαση του ΠΑΣΟΚ και πανηγύριζαν για αυτήν. Αποδείξαμε ότι ξέρουμε να βγαίνουμε από κρίσεις, με δημοκρατικές και άμεσες διαδικασίες. Πρέπει τώρα που η κοινωνία μας χρειάζεται να της απλώσουμε ένα δυνατό και καθαρό χέρι για να πιαστεί. Να δημιουργήσουμε ξανά αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς στον ελληνικό λαό. Χωρίς αλαζονικές κορώνες και πανηγυρισμούς.

Είναι σημαντικό το ποσοστό της αποχής, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση για να προκαλεί ανησυχία... Αρχικά κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι όσοι δεν ψήφισαν είναι οπαδοί της ΝΔ. Είναι φαιδρό και είναι φαιδροί και όλοι αυτοί που το παπαγαλίζουν στα ΜΜΕ.
Έπειτα, όταν οι εκλογές συμπίπτουν με το πρώτο καλοκαιρινό τριήμερο, με μια πολή ζεστή Κυριακή και συν τις άλλοις η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική, είναι λογικό οι εκλογείς να είναι 25% λιγότεροι. Γιατί τόσοι ήταν και όχι 50% αφού σε αυτή τη χώρα μετά τη μεταπολίτευση το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές δεν ξεπέρασε ποτέ το 75% εκτός ίσως από τις πρώτες εκλογές μετά τη Χούντα. Εύκολα μια οποιαδήποτε άλλη, βροχερή Κυριακή του χρόνου που θα γίνουν οι Εθνικές Εκλογές όλοι αυτοί μπορεί να συμμετέχουν.

Ανοίγω εδώ μια παρένθεση για να σας δείξω μια φωτογραφία. Σε αυτήν βλέπουμε ενά από τα πρωτοπαλλήκαρα της Χούντας των συνταγματαρχών να χτυπά ένα φοιτητή. Ο ίδιος ο αστυνομικός ήταν αρχιβασανιστής του καθεστώτος και ήταν αυτός που έδωσε την εντολή να μπει το τανκ στο Πολυτεχνείο. Αυτός ο άνθρωπος έχει χάσει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι ισοβίως, και όμως σε ηλικία 85 ετών ήταν επικεφαλής ψηφοδελτίου. Ντροπή για την κυβέρνηση που δεν μερίμνησε για την περίπτωση αυτή αλλά κυρίως ΝΤΡΟΠΗ στους 3105 μαλάκες που τον ψήφισαν.


Αφήνω ασχολίαστες τις μεθοδεύσεις Παυλόπουλου για να μιλήσει ο Κωστάκης με 2,5% διαφορά και κάνω επίλογο...

Σύντροφοι κερδίσαμε...

αλλά οι επόμενες νίκες θα έρθουν μέσα από τον αγώνα μας να πείσουμε ότι αυτές, οι νίκες, δεν αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά εφαλτήριο για κοινωνικές και εθνικές νίκες. Όσοι συμφωνούν με αυτό είναι καλοδεχούμενοι και αναγκαίοι... Όσοι έχουν επιφυλάξεις εδώ είμαστε για να τους πείσουμε... Όσοι είναι αντίθετοι με αυτό το σκοπό τότε δεν έχουν παρά να στηρίξουν αυτούς που απέδειξαν ότι θέλουν τις νίκες για τις καρέκλες....