8.10.09

30 μέρες που μου άλλαξαν τον τρόπο σκέψης...

Ήθελα να ζήσω την εμπειρία των εκλογών από μέσα... Να δω πως είναι να 'χεις αγωνία για ένα δικό σου πρόσωπο, για τον προσωπικό του αγώνα, τις αγωνίες του... Να ζεις δίπλα του προσωπικές νίκες και να μοιράζεσαι τη χαρά του. Να συνεργάζεσαι με ετερόκλητες αντιλήψεις και να δέχεσαι πίεση.

Οι φετινές βουλευτικές εκλογές ήταν μια μεγάλη στιγμή για μένα. Δήλωσα από την αρχή την πρόθεση μου να βοηθήσω ένα πρόσωπο, που ούτε φαβορί ήταν (ποιό το νόημα να παίζεις, αν παίζεις στα σίγουρα?) ούτε πότε είχε δημιουργήσει βάσεις για ένα τέτοιο εγχείρημα. Έδειξα στο πρόσωπο αυτό εμπιστοσύνη και φανερά με εμιστεύτηκε το ίδιο. Στήσαμε ένα γραφείο, οργανώσαμε άλλα 2, σχεδιάσαμε μια καμπάνια, δουλέψαμε το διαδίκτυο, φωνάξαμε, μαλώσαμε, βριστήκαμε, χαρήκαμε, τα ήπιαμε... Η εναλλαγή συναισθημάτων και καταστάσεων ήταν απίστευτα γρήγορη.

Και όσο περνούσαν οι μέρες το πιστεύαμε... Είτε από διαίσθηση, είτε από πληροφορίες καφενειακές, είτε από κάποιες κινήσεις των "αντιπάλων" μας φαινόταν ότι πάμε καλά, ότι ο αγώνας μας κέρδιζε καθημερινά τον κόσμο, ότι μαζί με μας ήλπιζαν (και ελπίζουν) πολλοί στο ίδιο πρόσωπο. Έτσι και μεις γεμίζαμε αισιοδοξία και προσμονή.

Την μέρα των εκλογών και μέχρι τις 7 το απόγευμα τα καθήκοντα γραμματέα δεν μου επέτρεψαν να έχω αγωνία. Ευτυχώς! Μετά την καταμέτρηση και ενώ πληροφορίες μας έφερναν στη δεύτερη θέση δάκρυσα... Ξέσπασμα που σπάνια επέτρεψα στον εαυτό μου, εκείνη την ώρα με είχε κυριέψει. Η νύχτα τράβηξε πολύ, το αλκοόλ έρεε άφθονο όπως και τα αποτελέσματα... Ζ45 Λ12 Μ7 Ν69 Ρ47 Τ24... άπειρα τέτοια τηλεγραφήματα μέχρι το πρωί...

Η νίκη μας ήταν μεγάλη... Στον, για πρώτη φορά μετά το '81, πράσινο νομό μας το ΠΑΣΟΚ έβγαλε τρεις βουλευτές. Βγήκαμε δεύτεροι, η Όλγα ήταν δεύτερη...

Αυτές οι τριάντα, περίπου, μέρες πέρασαν τόσο γρήγορα και κουραστικά, ωστόσο ποτέ κανείς μας δεν παραπονέθηκε. Δώσαμε όλοι, ο καθένας διαφορετικά, έναν όμορφο αγώνα που στο τέλος δικαιώθηκε. Προσωπικά, ομολογώ ότι έμαθα πολλά που δεν ήξερα ότι υπάρχουν στον προεκλογικό αγώνα. Λεπτομέρειες που δημιουργούν απορίες και που πρέπει κάποια στιγμή να διορθωθούν...

Γνώρισα μέσα από αυτόν τον αγώνα πολύ και ετερόκλητο κόσμο, κυρίως όμως γνώρισα δύο πραγματικές κυρίες, και αναγνώρισα μέσα τους την ίδια δίψα που διαπιστώνω και σε μένα. Τη δίψα για την νίκη... Γι' αυτές τις δύο γυναίκες δεν τα παράτησα όταν κουράστικα και είναι αυτές οι δύο γυναίκες αιτία, που σήμερα ήταν η μέρα μου τόσο άδεια...

Ι και Ε σας ευχαριστώ...